Op de ALV waren zowaar ook nieuwe mensen! Naast gezellig hadden ze wel een punt, dat ze niet zo snel andere mensen buiten het eigen team leerden kennen. Dat is natuurlijk heel makkelijk op te lossen als we als teams eens een verhaaltje op de website/socials zetten. Zo gezegd, zo getypt, lees maar:
In deel 1 van het sprookje van “Heren 3 en de invallers” ontvingen we Utrecht H6 in onze eigen Zebra. Dat was maar goed ook, want van de 9 man die we hebben is Olaf voorlopig geblesseerd, Joost en Leon op (andere) familie weekenden en Bert H dobbert in de rode zee. Gelukkig is er wat jeugd die nog wel wat extra uren kan maken voor en na de eigen wedstrijd, dus met dank aan Joris, Olivier, Matthijs en mini-Pinkel (Tomas) kunnen we toch spelen tegen Utrecht H6. Met Pinkeltje (Arjen) op balopgooien, Laurens, Arno, Brutus (Bert U) en Marcel als aanvallers en Olivier op diagonaal gaan we de strijd aan met Utrecht H6. Gestaag ploeteren we door de eerste slagenwisselingen heen, maar met goede pass en veel midden dreiging trekken we de buitenkanten vaak op enkel blok waardoor we daar veel scoren. Er is zelfs gelegenheid om Pinkel met mini-Pinkel samen te laten spelen en dit later door te zetten naar een dubbele wissel waarbij Matthijs op diagonaal komt te spelen. Met voldoende servicedruk blijven we het Utrecht lastig maken en zelf scoren we genoeg om 25-17 de set te winnen. Set 2 begint Utrecht beter te passen en tegen te stribbelen. We lopen echter weer wat puntjes uit en kunnen de dubbele wissel met mini-Pinkel en Matthijs doorvoeren zodat die ook kunnen spelen. Arno en Laurens blijven ook goed scoren en met 25-20 winnen we de 2e set. Set 3 met Joris voor Marcel, Matthijs voor Olivier en een nieuwe spelverdeler bij Utrecht brengt echter een ander beeld. Utrecht serveert met veel meer druk (of wij passen een stuk minder), ze spelen nu wel midden en diagonaal aan en we zijn ondertussen al een uur aan het spelen, normaal stoppen we dan ook met trainen. We beginnen achter de feiten aan te lopen. Matthijs is zeer ongelukkig en die verlossen we door Olivier er weer in te wisselen, ook die moet even weer op gang komen en heeft nu door de voorspelbaarheid in ons spel door de mindere pass elke keer een groot blok tegenover zich. Wij de fouten, Utrecht de punten, typische 3e set. 21-25 voor Utrecht. Set 4 met Joris nu voor Brutus, Marcel uitgerust weer terug. Arno en Laurens moeten ergens maar een vaatje energie gaan tappen, want de handen trillen wel, maar eruit voor Matthijs willen ze niet. Tot 22-22 is het een boeiende strijd met lange rally’s. 3 fouten kosten ons de set, 23-25 Utrecht. Ons spel verbetert echter met het gespeelde punt, dus helemaal een goede afspiegeling van de werkelijkheid is het niet. We blijven dus ongewijzigd staan en winnen set 5 op het tandvlees met 15-12. Conclusie, allemaal heel worden en toch langer dan dat uurtje trainen.
Deel 2: de familiedagen mogen dan wel achter de rug zijn, de vakantie voorbij, dat wil niet zeggen dat er niet gezongen en marathon gerend moet worden. Kortom Laurens en Bert U waren afwezig tegen de buren uit Haastrecht. Leon is er wel, maar nog niet helemaal heel en Olaf maakt zich dan maar weer nuttig als coach. Deze keer wederom Joris en een oudere jongeling in Reinier als invallers. Met Leon, Joost, Bert, Arno, Marcel en Joris gaan we vooral goed serveren. Tot 8-8 sputtert VCH een beetje tegen en daarna verliezen ze de aansluiting waarbij ze veel fouten maken of relatief makkelijke ballen over het net brengen. Die rallypasses doen we goed, waardoor iedereen aan het hak-de-bal erin feestje kan deelnemen. De beloofde dubbele wissel aan Pinkel en Reinier valt bijna in het water, maar kan alsnog bij 22 uitgevoerd worden. 25-15 winnen we de 1e set. Die dubbele wissel doen we de 2e set al bij de eerste keer dat Leon aan het net komt zodat Reinier en Arjen wat meer speeltijd hebben. 25-14. De 3e set met Reinier op de plaats van Joris en Pinkel voor Leon zet de trend zich door, 25-13. Dan Joost maar een setje rust, Reinier naar diagonaal en Joris weer op midden. Met goede servicedruk en rallypass maken we punt na punt en eindigen we met 25-12. We sluiten de avond af bij de band van Pinkel (en Ron, de vader van Maudy) genaamd Barre Tijden, en om in volleybal termen te blijven, dat was een strak gespeelde set!
Aan alle invallers, bedankt! We zullen jullie vast nog een keer vragen. Mocht je verder de mannen van Heren 3 zoeken, dan geven ze vast wel ergens training (bij H1, D3, JA1, D4, de speeltuin) of supporteren/coachen op wedstrijddagen bij de diverse kinderen/teams. Op donderdagavond hangen we meestal rond de hoge tafels bij de bar. Mocht dit verhaal je inspireren, schrijf dan ook een wedstrijdverhaal of een “stel je team voor verhaal”! Ik nodig vooral de (ook voor mij) nieuwe dames van D5 uit, want na de ALV zijn we toch wel nieuwsgierig.