Zaterdag 15 april was een mooie volleybalzaterdag met zeer volle tribune. Die tribune zat dit keer al bij dames 2 helemaal propvol, maar dat waren niet alleen VollinGo-supporters. Hij was deze namiddag grotendeels gevuld met supporters uit Zevenhuizen, want ZVH kon kampioen worden. Zij hoefden daarvoor ‘alleen maar’ te winnen van VollinGo dames 2. Met hoeveel maakte niet uit. De cadeaus voor de speelsters stonden al klaar. Maar zoals dat in het volleybal en in de sport in het algemeen gaat: je moet er wel eerst nog voor spelen.
En dat deed ZVH, zij wonnen de eerste set overtuigend met 18-25. Echter VollinGo dames 2 heeft na de afgelopen weken de smaak te pakken en was niet van plan het kampioenschap zomaar te overhandigen. De tweede set werd een flink gevecht, waarbij VollinGo uiteindelijk het langste eind van het touw in handen had. Het werd 27-25. Ook in de derde set bleef VollinGo het voortouw nemen en de meiden trokken ook deze naar zich toe met 25-21. Oei, nu werd het toch wat spannender voor ZVH dan van tevoren gehoopt. Maar de meiden uit Zevenhuizen herpakten zich, terwijl VollinGo de touwtjes net even te veel liet vieren, waardoor ZVH met gemak deze vierde set won, 11-25. Het zou dus aankomen op de beslissende vijfde set. VollinGo was weer wakker deze set en het werd niet eens meer spannend, de set was met 15-8 VollinGo. Heel erg jammer voor de meiden van ZVH die zo op het nippertje het kampioenschap aan zich voorbij zagen gaan.
Afscheid Sanne Krutzen en Cat Stubbe
Aan het einde van de vijfde set vroeg coach Pim Scherpenzeel twee wissels aan, publiekswissels wel te verstaan. Als eerste mocht Sanne Krutzen het veld verlaten in ruil voor een mooie bos bloemen en ingelijste herinnering aan haar tijd bij VollinGo. Sanne heeft 7 seizoenen bij VollinGo gespeeld – de eerste 6 jaar in dames 1 en afgelopen jaar in dames 2 – en zij gaat nu haar horizon verbreden. Eens kijken wat er nog meer is dan volleybal.
Direct erna werd Cat Stubbe in de spotlight gezet. En ja, wie kent Cat bij VollinGo niet. Vanaf haar 14e jaar was Cat wekelijks meerdere middagen/avonden in de Zebra te vinden. Aangestoken door jongere zus Joy, maakte zij de switch van handbal naar volleybal. Een goede keuze zo is wel gebleken. Vanaf de jeugd groeide ze door naar de senioren, richting dames 1 en maakte daar diverse promoties met het team mee, zelfs tot aan topdivisie. Vorig jaar werd zij aan het begin van het seizoen helaas geveld door een zware knieblessure, waarvan zij het afgelopen jaar gelukkig goed hersteld is. Ondanks dat heeft zij besloten om te stoppen met volleybal op dit niveau en in competitieverband. Er is een kansje dat we haar volgend jaar nog af en toe ergens mee zien trainen, maar verder gaat zij zich richten op haar plannen om een huis te kopen en nieuwe dingen te ontdekken.
Dames 1 eindigt op hele mooie 5e plek
Na de wedstrijd van dames 2 mocht ons vrouwelijke vlaggenschip aantreden tegen VoCaSa uit Nijmegen, een directe concurrent in de middenregionen van de poule. Het was een heerlijke wedstrijd om te kijken met Vakkie V op de tribune en muziek van Stef. Onze meiden lieten zien waartoe ze in staat zijn en waren de hele wedstrijd de betere ploeg. Wat ook in de uitslag tot uiting kwam, 3-0. En met duidelijke setstanden: 25-19, 25-18 en 25-18
Afscheid Ilse Benne en Joy Stubbe
En ook in deze wedstrijd werden twee meiden aan het eind even in de picture gezet. Ilse Benne gaat VollinGo verlaten om een avontuur aan te gaan in Amerika. Zij gaat daar studeren en volleyballen bij Hastings College in Nebraska. Net als Cat is Ilse voor velen een bekend gezicht. Ze groeide letterlijk op in de Zebra. Als baby lag zij in de kinderwagen op de tribune en zodra ze kon lopen was zij met een bal in de weer. Op haar 7e mocht ze dan eindelijk volleyballen en dat lag haar wel. Ze doorliep de jeugd en senioren talentenlijn in rap tempo. Mocht als 13-jarige met haar ‘moeders’ Maudy, Marianne en Lisanne spelen in dames 3. Het jaar erna stroomde ze door naar dames 2 en bereikte twee jaar geleden haar doel om in dames 1 te spelen. Nu mag zij gaan ervaren hoe het is om in het sportwalhalla Amerika te volleyballen.
Last maar zeker niet least, nam dames 1 ook afscheid van Joy Stubbe. Ook Joy volleybalde al vanaf haar 7e jaar bij VollinGo in de mini’s. Een groot talent dat al op jonge leeftijd boven kwam drijven en waar we een aantal jaar lang op de internationale beachvolleybalvelden van hebben mogen genieten. De coronatijd was voor Joy als topsporter een lastige periode die haar uiteindelijk heeft doen besluiten om met topsport te stoppen. Niet veel later nam haar leven een hele nieuwe wending met de zwangerschap en geboorte van haar zoon Levi, inmiddels alweer ruim anderhalf jaar oud. En deze kleine man is ook haar belangrijkste reden om te stoppen. Ondanks dat het vorig jaar toch weer begon te kriebelen en zij terugkwam in dames 1, is de combinatie van sport op dit niveau met de zorg voor Levi en werk best pittig en geeft daardoor niet voldoende plezier meer. Maar, net als Cat, zien we haar mogelijkerwijs nog wel ergens meetrainen, gewoon omdat het leuk is.
Lieve meiden, dank jullie wel voor jullie jarenlange inzet. Heel veel succes en plezier met wat jullie gaan doen en we zien jullie vast weer eens op de tribune in de Zebra.
