Ja, en met zo’n verslag van H3, voelen we ons vrijwillig verplicht om als ‘nieuwe’ dames uit Dames 5 ons ook aan een verslag te wagen. Dames 5 is zo goed als volledig vernieuwd. Beetje uit oud Dames 4, beetje uit oud Dames 5 en beetje veel uit oud Dames 6. En de dames uit Dames 5 die zijn gebleven, waaronder ikzelf, zijn beiden pas 2 seizoenen (met corona maatregelen) spelend bij VollinGo.
Oké, een verslag schrijven dus. Geen probleem, zou je zeggen. Maar aangezien we een heel nieuw team zijn, zitten bijnamen er nog niet echt in. Alhoewel sommigen van ons in vorige teams toch wel het een en ander gecreëerd hebben. Maar, wat doe je als twee dames de bijnaam ‘stofzuiger’ hebben? En moeten er nog meer dieren bij met Laura ‘de giraffe’ op midden? Geef ons een seizoen, dan komen we in april bij je terug met fameuze bijnamen.
Na een late competitiestart doordat zowel VTC Woerden als Thor zich teruggetrokken heeft, hebben we er pas 3 wedstrijden op zitten. En wat voor een wedstrijden. We staan, jawel, 2e in de poule. En dat terwijl 5 van de 8 speelsters vorig jaar nog 3e klasse speelden.
Na een 3-2 winst tegen Timios en 4-0 winst tegen VSTS, stonden we afgelopen vrijdagavond oog in oog met Castellum, die toen nog 2e stonden in de poule. Dat lees je goed, stonden.
Nu moet ik eerlijk zeggen, bij het inslaan dacht deze ‘moeder Gans’ dat het een verloren zaak was. In mijn ogen beukten ‘meisjes’ de ballen over het net, daar kan ik als uit nood geboren passer/loper in elk geval niet tegen op, was mijn gedachte. Even een goede tactiek bedenken dus.
Het advies als aanvoerster was dan ook: Haal ze uit hun spel. Servicedruk, zoek de gaten, zorg dat er geen perfecte set-up komt. En wat werd het een spannende pot. Vol goede moed aan de bak. In de eerste set wisten we goed te scoren en ging de service zo goed als foutloos. Alleen de middenaanval van de tegenstander kregen we niet onder controle. Helaas liepen we daardoor wat achter de feiten aan. Maar vechtend voor elk punt wisten we toch op setpoint te komen en winnen we de eerste set met 26-24.
Zonder coach deze avond besluiten we dat de bankspeelsters bepalen wie er gewisseld wordt. Laura ‘de giraffe’ en newy Anne mogen vanaf de bank aanmoedigen. Met de lengte missend van ‘de giraffe’ krijgt de middenaanval alle kans om flink te scoren. We starten de set dan ook met een wat ruime achterstand. Op de bank wordt nog steeds met enthousiasme gezongen. Anne en Laura hebben namelijk allebei ervaring met volleyballen bij een studentenvereniging. En dat levert een behoorlijk arsenaal aan liedjes op. En roeibewegingen….En of het helpt of niet, we kunnen weer aardig aanhaken bij Castellum. Wel te laat om de set te winnen. We verliezen met 25-23.
In de 3e set gaat servicekanon Sophie samen met Noortje aanmoedigen vanaf de bank. Het voorstel om ‘moeder Gans’, a.k.a. Martine (ikzelf dus) te wisselen, wordt direct door een aantal teamleden van de baan geschoven. Als oud-libero (letterlijk en figuurlijk) ben ik echt nodig, wordt besloten. Het feit dat ik minimaal 10 jaar ouder ben dan de rest van het team, vorig jaar een hernia heb gehad en ik geen avondmens ben, wordt even vergeten. Maar goed, ik voel me vereerd: bedankt voor het vertrouwen Teamies!
De spirit zakt in de 3e set helaas wat weg, de vermoeidheid slaat wat toe; we kunnen geen potten breken: we verliezen de 3e set met 25-21. Maar: we geven niet op. En met de hele familie van de bijna jarige ‘stofzuiger’ Latisha op de bank, die inderdaad weer behoorlijk aan het stofzuigen was, kunnen we onze supporters natuurlijk niet teleurstellen.
De tegenstander wordt moe, wij leven op, kortom: voor we het weten hebben de we set met 25-14 gewonnen! Dankzij een aantal killerblocks van onze ‘giraffe’ Laura. Heldin!
En dan dus een 5e set. Inmiddels is het richting 11 uur ’s avonds, maar na het winnen van de 4e set hebben wij de winning mood te pakken. Na een voorsprong van 8-3 door een enorme goede servicebeurt van Lara, lijkt bij het wisselen van speelhelft de winst ons niet meer te kunnen ontglippen.
Maar scoren lukt even niet meer, we moeten het dus vooral hebben van fouten van de tegenstander. We maken het nog even onnodig spannend, maar halen toch de overwinning naar Gouda; we winnen de 5e set met 15-13 en staan 2e in de poule.
Hulde aan Dames 5. Hier een trotse moeder Gans! Hulde aan servicekanonnen Sophie en Lara, hulde aan ‘stofzuiger’Latisha die het hele veld meermaals gezien heeft, hulde aan killerblock ‘giraffe’ Laura, hulde aan tactisch aanvallende Noortje, Anne en Isabella en hulde aan mezelf dat ik na 5 sets nog kon ademhalen! En het winnende punt scoorde!
Na 3 gewonnen wedstrijden, waarvan twee met 3-2, kunnen we denk ik wel de conclusie trekken dat we taaie tegenstanders zijn. De teamspirit is hoog, we geven niet op en vechten voor elke bal! Het seizoen kan voor mij eigenlijk al niet meer stuk. Of dat optimistisch is? Misschien. Maar daar trek ik me dan weer niets van aan!
(bij gebrek aan een foto hebben we dit maar even creatief ingevuld ;-))