We maken ons weer op voor een wedstrijd in het altijd gezellige Oudewater. En niet de laatste keer dit seizoen, want we zitten deze keer met Dames 3 en Dames 4 in de poule. Vandaag treden we aan tegen Dames 4, een jonge ploeg die hoogstwaarschijnlijk vanuit de jeugd is doorgestroomd. Kortom: Ik zou hun moeder kunnen zijn (want ja, moeder Gans ben ik nog steeds…).
Op de heenweg blijkt dat we al iets anders de wedstrijd in moeten gaan: Danielle is plotseling geveld door de (buik)griep en kan begrijpelijkerwijs niet meer op komen draven. Ons dames 5, dat tegenwoordig welgeteld 10 speelsters heeft, start met 6…..
Hoe kan dat, zou je denken. Dat snap ik. Anne is tegenwoordig met 2 (de baby in haar buik begint nu wel erg te groeien), Karin is dit seizoen aangesloten en doet nog een opleiding en Mila werkt in de zorg en kan niet altijd vrij krijgen. Toen waren er nog 7 visjes, en dus uiteindelijk 6…..
Maar: vorig seizoen traden we, toen nog tegen Dames 2, de nummer 1 in de poule, aan met 6 dames. En dat eindigde in winst voor ons, de enige wedstrijd die zij dat seizoen verloren. Dus we hebben goede hoop.
Dat betekent ook wat voor de opstelling. Geen wissels, lekker overzichtelijk. En waar de ‘echte’ spelverdeelsters ontbreken, mag Lara aan de bak als setter. Waar ze heel goed in is, maar ik wil haar niet missen in de aanval. Zonder Anne met baby in haar buik en Lara als setter, mist er dan alleen wel weer een dia, dus mag ik mijn oude positie bekleden.
De eerste set starten we voortvarend. We bouwen al snel onze voorsprong uit en geven onze tegenstander weinig kans. Met servicedruk en weinig fouten lopen we al gauw uit en weten we de eerste set in een bloedhete sporthal te winnen met 25-10.
De tweede set maken we het een stuk spannender. We beginnen wat onnodige fouten te maken en komen wat minder goed tot aanvallen. Met servicedruk van rugnummer 5 (de enige die overigens niet fout serveerde), komt Jupiter nog akelig dichtbij. Gelukkig weten we onze voorsprong vast te houden en winnen we met 25-22.
Met de hulp van de mama van onze Oudewaterse Lara konden we met gevulde bidons weer van start in de derde set. Verrassend genoeg; in dezelfde opstelling. Waar onze servicedruk weer hoog was (warempel ik serveerde zelfs bijna uit..), deed onze tegenstander het tegenovergestelde. Wij maakten weinig fouten, zij teveel. En ach, die setup die ik aan het net kreeg, terwijl ik achterspeelster was, die vergeten we dan maar even. Want dat werd alsnog geen fout. Setstand: 25-10.
En dan komt die mentaal zwaarste set bij een 3-0 voorsprong; de 4e set. Verliezen is geen optie. Helaas komen we toch al vrij snel op een achterstand. De middenaanval komt er door en een van de passer/lopers slaat ook wat lekkere balletjes. We worden wat slordig (toch de vermoeidheid?) en moeten ons herpakken. Met een (uit mijn hoofd) 8-2 achterstand mag ik gaan serveren. En dat gaat niet onverdienstelijk. Waar ik in de trainingen de bal er net overheen serveer, is mijn servicedruk in wedstrijden doorgaans hoog en komen we uiteindelijk op 9-8 te staan. Lang blijven we gelijk op gaan. Zij worden aanvallend beter, wij scoren wat minder en maken wat meer foutjes. Maar eind goed al goed winnen we ook de 4e set. Ditmaal met 25-18. En bekleden een nette 4e plek in de poule. Wat overigens niet zoveel zegt, want de gespeelde wedstrijden van de verschillende teams variëren van 2 t/m 5.
Op 18 november spelen we om half 3 thuis tegen Dosko D3. Support is altijd welkom!