De aanloop naar de wedstrijd van Heren 6 op vrijdagavond 16 december in Woerden was lastig. We missen de meeste passer-lopers, want Cas en Gibran zijn geblesseerd, en Slawek heeft helaas net opgezegd vanwege drukke baan, dus we hadden alleen nog Jasper over. En we zouden alleen maar Pieter en JW op het midden hebben omdat Flynn verhinderd was, dus ook geen opties om de derde midden op PL te zetten. Het idee was om Benjamin, onze libero & resevespelverdeler dan maar op PL te zetten. Toen bleek ook nog eens dat onze dia Jesper niet kon komen vanwege een familiediner. Toen hadden we nog maar vijf spelers: Rick als setter, Pieter en JW op midden, Jasper op PL en Benjamin kon kiezen als PL of dia…
Normaliter doen we dan een beroep op de drie recreanten die met ons meetrainen, alleen hadden die met z’n allen precies die avond hun kerstdiner. Jongens A1 gebeld, maar die waren allen druk en moesten vroeg naar bed voor hun eigen kampioenswedstrijd op zaterdag. We waren inmiddels te laat om de wedstrijd nog te verplaatsen zonder consequenties als puntenaftrek. Dan maar met vijf man er heen, om het beste eruit te halen tegen de nummer 2 van de poule, misschien speelt het wel heel ontspannen als je geen verwachtingen hebt en je er toch niet op achteruit kan gaan.
Dames?
Toen kwam Jasper met het creatieve idee om na te gaan of we ook dames kunnen laten meespelen. En dat kan, als ze maar niet uit een hogere klasse komen. Een oproep bij Dames 6 leverde één positieve reactie op. Melissa wilde wel een potje meespelen, dus zo vertrokken we met 5+1=6 naar Woerden.
Pieter had nog zijn vriendin Izzy meegenomen, als publiek. Izzy komt uit Amerika, woont in Ierland en was nu hier in Gouda voor de feestdagen en wilde wel eens zien hoe haar Pieter een balletje slaat. We waren de A12 richting Woerden nog maar net opgereden, toen Benjamin belde om te zeggen dat hij niet meer mee kon doen. Een acute gezondheidssituatie met een van zijn ouders moest hem doen besluiten direct naar het ouderlijk huis te vertrekken. Toen waren we toch weer met 4+1=5. Tja, wat nu…
In de auto toen toch maar even de vraag gesteld aan Izzy (zoals de auteur zich het gesprek ongeveer herinnert):
‘By the way, how are your volleyball skills?’
‘Well, I did play volleyball in the past, so I could…, if you want to…’
‘Did you, by any chance, bring some sporting gear with you?’
‘Well, as a matter of fact, I have some, I could improvise something.’
‘Do you know our 5-1 system?’
‘Well, ehhh…’
Who cares?
Ach, dachten we, we gaan het gewoon voorstellen aan de tegenstander en we stellen iedereen op die mee is. Dus tot enige verbazing van Woerden H6 kwamen we daar met vier heren en twee dames het veld in voor de warming up. Rick kreeg akkoord van de tegenstander en scheids om met dit team te komen spelen. De tegenstander was er gelukkig relaxed over en snapte ook wel dat ze hiermee kans hadden op een leuker potje dan tegen vijf spelers.
De dames keken met ontzag naar de hoogte van het net en hadden minder dan tien minuten om er aan te wennen bij het inslaan. En toen begon de wedstrijd. Melissa en Jasper op passer-loper en Izzy werd als een flipperkastbal het hele veld doorgestuurd naar de dia-positie: more to the left, now right, nee rechts, behind hem. De voertaal in het team switchte from Dutch to English, and terug again.
We moesten even wennen, aan elkaar en aan de opstelling, dat kostte 10 punten. En de tegenstander hoopte mogelijk op een gemakkelijk potje. Maar dat viel ze uiteindelijk tegen. VollinGo ‘Heren-Mix’ 6 kwam op stoom, kwam weer langszij en kon daarna redelijk bijblijven. Het hogere net was geen belemmering voor Melissa en Izzy, met een boogje kan je er ook prima overheen slaan en dan komen de ballen ook nog wel eens diep achterin het veld waar je dan mee scoort.
‘We shall fight on the beaches’
De servicepass liep prima, de oplosballen gingen goed en we scoorden genoeg om de tegenstander onder druk te zetten, verder hadden we nog een goede servicedruk. Als onze trainer Niels ons had kunnen zien, dan had hij van blijdschap een traantje weggepinkt, vanwege dit hoge rendement van zijn uitleg. We wonnen de eerste set niet, maar het werd toch 25-18! In de tweede set ging het nog veel beter zelfs, we stonden even voor en we bleven prima bij. We verloren hem met 25-22, dus bijna kans op setwinst gehad! Niels zou nu uitzinnig zijn geweest.
In de derde en vierde set was de energie wel een beetje op. Geen wissels, best een warme zaal, hard werken en de tegenstander die eindelijk een standje bij schakelde. Onze doelstelling was om in elke set in ieder geval boven de 10 punten te eindigen en dat is gelukkig wel gelukt.
Met opgeheven hoofd verlieten we het veld, geen punten erbij, maar zeker geen punten aftrek. En een stoere wedstrijd gespeeld, met twee dames die hun mannetje stonden! Dames bedankt!!
Onze volgende wedstrijd is pas op 14 januari, we hopen dat onze geblesseerden dan weer terug zijn. En anders bellen we de dames weer, of de recreanten!
