De afgelopen 5 jaar is er denk ik geen enkel team zo vaak van samenstelling gewisseld als Dames 4 (voorheen Dames 5). En toch draaien we de afgelopen drie seizoenen mee in de (sub)top van de 2e klasse! Het geheim? Eerlijk gezegd weet ik het niet precies. Maar ik denk dat de combinatie van gezelligheid en fanatisme iedereen bij elkaar brengt.
Je kunt je natuurlijk ook afvragen waarom de samenstelling zo wisselt. Is het wel zo gezellig in Dames 4? Gelukkig kan ik als ‘moeder Gans’ zeggen dat externe factoren grotendeels van invloed waren op deze wisselingen.
Na een onrustige seizoenswissel in 2022 bleven er twee van de oorspronkelijk leden van het toenmalige Dames 5 over: Anne en ik (Martine). Met veel doorschuiven konden we gelukkig toch een team bij elkaar krijgen. Met veelal dames uit de 3e klasse verloren we dat seizoen maar een wedstrijd en eindigden we als 2e in de poule!
Inmiddels zijn we twee seizoenen verder en zijn er van het team uit ’22-’23 nog 4 dames over: Anne, Lara, Latisha en ik; de harde kern! Met een drietal verhuizingen en jammer genoeg gezondheidsproblemen stopten er na vorig seizoen weer 4 dames bij dit o zo gezellige team.
En met het wisselen van teamleden, wisselden er ook genoeg andere dingen:
- De gemiddelde lengte van het team is op zijn dieptepunt. Waar eerst Laura de langste was en Sophie daar op volgde, is met het ontbreken van deze twee lange dames onze midden Mila de langste van het stel. En dan hebben we het over een lengte van 1.73 meter…..
- De posities van menigeen speelsters zijn flink veranderd. Latisha ging van spelverdeelster naar midden. Mila, oorspronkelijk passer/loper, werd gebombardeerd als midden vanwege het gebrek van middens en lengte van andere teamleden en Lara heeft inmiddels elke positie op het veld verkend en doet dat met verve!
- Waar Emilie vertrok in 2022, is zij sinds enkele weken weer onderdeel van het (bijna geheel vernieuwde team), en daar zijn we blij mee!
- Onze teamleden komen niet alleen maar uit Gouda; Monica woont in Nieuwekerk a/d Ijssel, Mila en Hanne (soms) in Waddinxveen en Lara in Oudewater.
- De leeftijd! Met de komst van Hanne en Mila varieert de leeftijd van 19 tot 40. En zonder mij: tot 30. Ik ben met recht ‘moeder Gans’ te noemen. Maar zoals ik pas tegen Michael (H1) zei: met een mentale leeftijd van 28 pas ik perfect in dit team.
En eerlijk is eerlijk: ik merk echt (bijna niets) van het leeftijdsverschil. En de rest hopelijk ook niet! Het houdt me jong, ik voel me jong (meestal) en geniet van deze lieve meiden om me heen!
Zo zijn er namelijk ook een boel gelijkenissen:
- Samantha is overgekomen van SSS Barneveld. Laat Martine haar hele jeugd daar ook doorgebracht hebben (lang lang geleden). En Gerbrand (H1), net als Leon (heel heel vroeger) daar ook gespeeld hebben.
- Niemand is echt lang. Tussen de kleinste en het langste teamlid zit 12 centimeter. En dat schept een band. Wie niet lang is, moet slim zijn….
- We zijn dol op karaoke…en thee!
Met een trainingstijd van half 10 tot 11 op maandagavond is niemand echt blij. Maar het went. En voor wie wil doen we voor de training een theetje bij Annelieke. Om anders het risico te lopen thuis in slaap te vallen op de bank of 10.000 excuses te kunnen bedenken om toch niet te gaan. Want wat is het laat…en stil in de sporthal. Waar sommigen van ons na de training zelfs de 1 of de 2 uur in de klok zien verschijnen…en dan is de week pas net begonnen.
En wat te denken van Jozef, onze beheerder, die elke week moet wachten tot iedereen schoon en gedoucht de Zebra verlaat. Altijd is Jozef daar, die ik nog nooit heb kunnen betrappen op een chagrijnige dag. Dankjewel!
De toekomst
Ziet de toekomst er net zo variabel uit als de afgelopen 5 jaar? Ik hoop het niet! Naast mooie vriendschappen die (zijn) ontstaan, zou wat meer continuïteit van de teamleden voor de komende jaren wel wenselijk zijn. Met de ambitie om te promoveren, kunnen we er met dit team hard voor gaan werken. Jan zijn adviezen, onze trainer, zitten inmiddels in onze haarvaten. ‘Jan zou zeggen: met twee handen’. ‘Jan zou zeggen: beter hard in het net, dan de tegenstander laten scoren’. Jan is een soort van Johan Cruyff eigenlijk: ik denk dat je een mooi boekje zou kunnen maken van al zijn uitspraken.