Een wedstrijd spelen op het centre court is vooral voorbehouden aan Dames 1, en tegenwoordig ook aan Dames 2, onze teams die op divisieniveau spelen. Als Heren 6 zijn we al blij met veld 3 dichtbij de tribune, meer zit er waarschijnlijk niet in bij ons op de club. Daarom moeten we het hebben van wedstrijden bij andere clubs om kans te maken op een wedstrijd op centre court. Afgelopen zaterdag was zo’n dag, we speelden uit tegen Heren 1 van Serve ’72 in het verre Kamerik. Bij binnenkomst bleek dat Serve ‘72 voor het eigen eerste herenteam de zaal keurig had voorbereid op de match van de week! Het middelste veld was bedoeld voor onze wedstrijd, geen verstorende wedstrijden naast ons en we speelden recht voor de hoofdtribune. Stoeltjes die normaliter zijn voorbehouden aan coaches als Stubbe en Van Erp stonden nu klaar voor onze reservespelers (overigens, we zoeken nog een coach.. wie wil?).
Heren 6 ging voor de overwinning. We stonden al enige tijd stevig op de tiende plaats en moesten nu spelen tegen nummer elf. Minimaal vier punten wilden we mee naar huis nemen. De prognose in de volleybalapp voorspelde een 3-2 overwinning voor ons, maar wat weten die er nu van. Setje 1 ging steady, steeds een voorsprong van een paar punten houden is genoeg om de set te pakken. Op naar set nummer twee. Die bleek lastiger, want Serve ’72 zette haar jokers in op de middenposities en dat veranderde de balans. Het grootste deel van de set keken we tegen een kleine achterstand aan, maar boven de 20 zetten wij een service-serie in waar de tegenstander geen antwoord op had en uiteindelijk beslisten wij de set in ons voordeel.
De derde set…, ach die die derde set.. hij begon veelbelovend, we liepen vele punten uit, maar toen trad het verval in. We werden ingehaald en het lukte helaas niet meer om het tij te keren. Op naar de vierde en wat ons betreft beslissende set. Nog een keer stevig er tegenaan, hard werken en focus houden. En dat werkte: Serve ’72 gaf zich niet snel gewonnen, want ook voor hen was dit een van de weinige kansen in de competitie om punten te scoren. Maar VollinGo trok aan het langste eind en besliste de set en de wedstrijd, onder het toeziend oog van een tribune die inmiddels behoorlijk vol zat met toeschouwers.
Bij het bier en de bitterballen na afloop hadden we ruim zicht op de zaal die inmiddels was ingenomen door de korfballers, dat verklaarde ook de grote hoeveelheid publiek. Kamerikse korfbal leeft daar kennelijk meer dan volleybal. Verder kwamen we er achter dat we al een week de ballentas van Heren 5 meesleepten. En Heren 5 had onze ballentas. Omdat we beiden voor het eerst sinds lange tijd weer eens een wedstrijd hadden gewonnen, speelde het idee dat het aan die ballentaswissel zou kunnen liggen. Maar wij weten beter, wij presteren gewoon beter op een centre court!